Budynek, w którym mieści się Muzeum im. Marii Konopnickiej należy do najciekawszych obiektów architektonicznych w Suwałkach. Powstał w latach 1826–1827, a ostateczny kształt, który niemal niezmieniony zachował się do dziś otrzymał w latach 1835–1836. Architekturą nawiązuje do szlacheckiego dworku. Budynek jest parterowy z użytkowym poddaszem. Ma kształt podkowy, z częścią główną przylegającą do ulicy oraz dwoma bocznymi skrzydłami wychodzącymi w kierunku ogrodu. Wzniesiony został z cegły i pokryty dwuspadowym dachem. W części środkowej znajduje się brama, która za czasów pobytu w Suwałkach rodziny Wasiłowskich, rodziców Marii Konopnickiej, prowadziła na dziedziniec, a dziś stanowi hol muzeum dzielący budynek na dwie części. Od frontu w części centralnej znajduje się piętrowa nadbudówka (facjata), zwieńczona schodkową attyką. Po bokach wejście zdobią dwie pary kolumn podtrzymujące balkon. Okna facjaty wieńczą od góry rzeźbione maski lwów, a nad wejściem na balkon znajdował się owalny medalion. Kiedy Wasiłowscy przybyli do Suwałk kamienica należała do rejenta Jana Zapiórkiewicza. Znajdowały się tam wówczas trzy mieszkania, dwa na parterze i jedno na poddaszu. Początkowo rodzice Marii Konopnickiej zajęli mieszkanie na górze. Później przenieśli się na parter i przez pewien czas mieszkali w pozostałych dwóch.

• Fragment domu urodzenia Marii Konopnickiej, ok. 1914 roku
• Dom przy ulicy T. Kościuszki 31, ok. 1930 roku